Przedszkole Miejskie nr 125 w Łodzi

Nauczyciel mgr Anna Olasik

Zajęcia odbywają się wtorki i czwartki  8:30 -11:00

ROZKŁAD         WTOREK I CZWARTEK

GRUPA I  GODZ.      8³⁰ - 8⁴⁵

GRUPA II  GODZ.    8⁴⁵ – 9⁰⁰

GRUPA III  GODZ.   9⁰⁰ – 9³⁰

GRUPA IV  GODZ.   9³⁰ – 10⁰⁰

GRUPA V  GODZ.    10⁰⁰ – 10³⁰

GRUPA VI  GODZ.   10³⁰ – 11⁰⁰

Przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem nowożytnym. Cel koncepcyjny – pomysł na język obcy w przedszkolu. 

W zalecanych warunkach i sposobie realizacji zajęć dotyczących przygotowania dzieci do posługiwania się językiem obecnym, podkreśla się potrzebę zapewnienia dzieciom możliwości: 

• osłuchania się z językiem obcym poprzez przebywanie w środowisku, w którym jest on używany,
• rozwijania wrażliwości na system dźwięków występujący w języku innym niż ojczysty,
• ćwiczenia swojego aparatu mowy poprzez zabawę bawiąc się dźwiękami, intonacją i rytmem języka obcego,
• a także kształtowanie zainteresowania i pozytywnego nastawienia do języka obcego.

Nauka języka obcego musi być ściśle powiązana z programem nauczania przedszkolnego. Dzieci mają poszerzyć swoją wiedzę i nabyć nowe umiejętności, w tym umiejętności językowe, poprzez działanie będące formą zabawy. Należy stworzyć takie warunki, które umożliwią im osłuchanie się z językiem obcym w różnych sytuacjach życia codziennego (np. podczas posiłków, korzystania z łazienki, ćwiczeń i zabaw ruchowych). Najlepszą formą nauki wydają się zatem piosenki, recytacja, rymowanki językowe.

Po pierwsze, należy uwrażliwić dzieci na język obcy. Wystarczy, że zajęcia odbywają się dwa–trzy razy w tygodniu i nie trwają długo, gdyż małe dziecko nie potrafi skupić swojej uwagi dłużej. Prezentowany materiał nie powinien być zbyt rozbudowany, dziecko w tym wieku posiada krótkotrwałą pamięć. Ponadto należy wprowadzać możliwie dużo powtórek, a także powtórki cykliczne, tzn. całościowo powtarzać przyswojone treści programowe co tydzień, miesiąc czy kwartał. Grupy nie powinny liczyć więcej niż 10–15 osób. Im mniejsze grupy, tym lepszy osiąga się efekt dydaktyczny i wychowawczy, łatwiej też utrzymać dyscyplinę i nawiązać z dziećmi relacje interpersonalne.

Program nauczania

Program nauczania języka obcego musi być zgodny z podstawą programową wychowania przedszkolnego, obejmuje zatem cele dydaktyczne oraz wychowawcze.

Najważniejsze w pracy nauczyciela jest stworzenie atmosfery zabawy, która sprzyja nauce w przypadku najmłodszych uczniów, motywowanie dzieci oraz wykorzystywanie ich naturalnych predyspozycji do rozwijania umiejętności językowych. Nauczanie języka ma wspomóc rozwój kompetencji komunikacyjnej dziecka, wdrażać je do pracy w grupie, rozwijać wrażliwość oraz zdolności twórcze, a także umacniać wiarę malucha we własne siły i w możliwości (wytyczne programu nauczania).

Realizacja celów wychowania przedszkolnego na zajęciach z języka obcego dotyczy:

1. rozwijania sprawności językowych (głównie słuchania i mówienia), nauczania słownictwa i języka funkcjonalnego i sytuacyjnego, stymulowania komunikacji werbalnej i niewerbalnej,
2. uczenia się uprzejmego zwracania się do innych, pozdrawiania się i pomagania sobie wzajemnie, kształtowania tolerancji wobec innych kultur, słuchania opowiadań i analizowania zachowań postaci z historyjek i bajek,
3. stawiania dzieci w sytuacjach, w których muszą poradzić sobie z komunikacją w innym języku,
4. pracy w grupach i parach, wspólnego rozwiązywania zadań, kształtowania wzajemnego szacunku, stymulowania zdrowego współzawodnictwa podczas gier językowych,
5. nauczania treści prozdrowotnych, gier i zabaw ruchowych,
6. nauczania treści przyrodniczych i społecznych, rozbudzania wrażliwości wobec rówieśników z innych krajów, prowadzenia grupowych dyskusji, w których każde dziecko może wyrazić swoje zdanie,
7. śpiewania, zabaw rytmicznych, nauki wierszyków i rymowanek, elementów dramy; rysowania, kolorowania, malowania, wycinanek itp.,
8. kształtowania szacunku wobec innych ludzi i tolerancji wobec innych kultur, refleksji nad tożsamością narodową,
9. rozbudzenia zainteresowania językiem obcym, odmienną kulturą, budowania fundamentów wiedzy i umiejętności językowych, zachęcania dzieci do aktywnego uczestnictwa w zajęciach, stymulowania samodzielności w prostych pracach plastycznych, wykorzystania najnowszych technologii w nauczaniu,
10. przygotowania dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym poprzez budowanie pozytywnej motywacji do nauki języków obcych na dalszych etapach edukacyjnych, a w przypadku dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym – rozwijania świadomości istnienia odmienności językowej i kulturowej. 

Dziecko na etapie przedszkola uczy się języka obcego, słuchając jego brzmienia, rozmawiając, nie poznaje go w formie pisanej. Stara się rozumieć i komunikować na podstawie tego, co usłyszy i zapamięta. Poprzez zajęcia językowe w powyższej formie należy przygotować dziecko do tego, aby osiągnęło tzw. gotowość szkolną, czyli nabyło umiejętności i zdolności do podjęcia nauki czytania i pisania, również w języku obcym.

Praca z dzieckiem – sfery dydaktyczna i wychowawcza

Nauka ma być zabawą. W toku codziennych zajęć należy prosić dziecko o wykonywanie poleceń. Wszystkie powinny być krótkie, uzupełnione mimiką i gestem, a także powtarzane.Nauczyciel może wspierać się metodą naturalną, stwarzając tzw. sytuacje codzienne, w których przedszkolak zamiast po polsku będzie porozumiewał się w języku obcym (witanie, żegnanie, dziękowanie, przepraszanie, itp.). Warto korzystać z metody audiowizualnej, sprawiać, by dziecko kojarzyło obrazek z dźwiękiem (w podobny sposób pracuje się podczas czytania holistycznego). 

Z dziećmi starszymi można próbować dramy. Kluczowe jest nauczenie dzieci sprawnego słuchania. Nagrana, wyartykułowana wypowiedź powinna stanowić tzw. wzorzec fonetyczny. Nauczyciel bezwzględnie powinien dbać o dykcję i szczególną troską objąć dzieci mające problemy logopedyczne. W literaturze sprzed 10–20 lat pojawiały się głosy, aby nie uczyć dzieci języka obcego, póki nie wyeliminuje się problemów logopedycznych, bo owe problemy rzutują na niepoprawne posługiwanie się językiem obcym. Obecnie wprowadza się inne rozwiązania, mające na celu jednoczesne przyswajanie języka i korektę wad wymowy. 

Przedszkolak powinien powtórzyć zasłyszaną wypowiedź, wykonać polecenie, wskazać przedmiot, reagować ciałem. Nauczyciel ma go nauczyć sprawności mówienia. Może oddziaływać na wychowanków poprzez grupowe odtwarzanie wypowiedzianych słów, rozmowy w parach czy motywowanie dzieci do indywidualnych wypowiedzi. Dobrze podczas zajęć korzystać z takich form jak wierszyki, rymowanki, piosenki z pokazywaniem, opowiadania. Wszelkie formy wokalne dodatkowo umuzykalniają dziecko, kształtują poczucie rytmu. Aby utrwalić słownictwo, można natomiast proponować gry w tzw. głuchy telefon, tworzenie par rymujących się słów, scrabble obrazkowe.

Oprócz wartości dydaktycznych gry i zabawy uczą dzieci zasad zdrowej rywalizacji, ułatwiają pracę w grupie, wspomagają umiejętności społeczne. Język rozwija dziecko intelektualnie, uczy się ono posługiwać mową, gestem i obrazem. Poznaje słowa opisujące elementy z jego najbliższego otoczenia, uczy się w prostych komunikatach wyrażać swoje odczucia, opinie i upodobania, komentować zasłyszane kwestie.

Na zajęciach z języka obcego nauczyciel powinien realizować określone obszary leksykalno- tematyczne: naukę kolorów, liczb i przeliczania, nazw zabawek, zwierząt, członków rodziny, części ciała, ubrań, artykułów spożywczych oraz przedmiotów codziennego użytku. Dziecko ma także poznawać nazwy zawodów, poszczególnych czynności, uczyć się nazywać stany emocjonalne i uczucia. Dzieci starsze mają opanowywać pojęcia związane z pogodą, środkami transportu, próbować komunikować się w czasie teraźniejszym za pomocą czasowników.

Język ojczysty powinien stanowić podporę w nauce języka obcego. Dobrze, by nauczyciel starał się używać go jak najmniej. Oczywiście w pracy z małymi dziećmi nie zawsze da się przestrzegać tej zasady, dlatego nauczyciel niektóre fragmenty zajęć (wprowadzenie, pogadanki, objaśnienia) może prowadzić po polsku.

Celem zajęć językowych w przedszkolu jest: przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym poprzez rozbudzanie ich świadomości językowej i wrażliwości kulturowej oraz budowanie pozytywnej motywacji do nauki języków obcych na dalszych etapach edukacyjnych.
Podstawa programowa wychowania przedszkolnego proponuje następujące sposoby realizacji powyższego celu: organizowanie różnego rodzaju zabaw ruchowych, plastycznych, konstrukcyjnych, teatralnych, wdrażanie dzieci do rozumienia poleceń nauczyciela w języku obcym, wykorzystanie krótkich form wierszowanych i piosenek, opowiadanie lub czytanie wspieranych gestem i ilustracjami historyjek.

Działania skupiające się na przygotowaniu dzieci do posługiwania się językiem nowożytnym, według wytycznych powinny być włączone w różne działania realizowane w ramach programu wychowania przedszkolnego i powinny odbywać się przede wszystkim w formie zabawy. Język obcy należy zatem integrować z ogólnymi treściami programowymi realizowanymi w przedszkolu i należy stworzyć warunki umożliwiające dzieciom osłuchanie się z językiem obcym w różnych sytuacjach życia codziennego. Może to zostać zrealizowane m.in. poprzez kierowanie do dzieci bardzo prostych poleceń w języku obcym w toku różnych zajęć i zabaw, wspólną lekturę książeczek dla dzieci w języku obcym, włączanie do zajęć rymowanek, prostych wierszyków, piosenek oraz materiałów audiowizualnych w języku obcym. Nauczyciel prowadzący zajęcia z dziećmi powinien wykorzystać naturalne sytuacje wynikające ze swobodnej zabawy dzieci, aby powtórzyć lub zastosować w dalszej zabawie poznane przez dzieci słowa lub zwroty.